برشکاری (بخش دوم)
برشکاري معمولي توسط قوس پلاسما
از جت پلاسمايي که توسط تکنيکهاي انقباض قوس خشک معمولي توليد ميشود، ميتوان براي برش هر فلزي با سرعت برشي نسبتاً بالا استفاده کرد. همچنين رنج ضخامتهايي که ميتوان عمليات برشکاري را در مورد آنها انجام داد، از 8/1 اينچ شروع شده و حداکثر آن به ظرفيت شدت جريان مشعل و خصوصيات فيزيکي فلز بستگي خواهد داشت. مثلاً، يک مشعل با مکانيزم خوب و ظرفيت شدت جريان هزار Amp ميتواند فولاد زنگ نزن را تا ضخامت 5 اينچ و آلومينيم را تا ضخامت 6 اينچ، برش دهد. در اکثر کاربردهاي صنعتي، ضخامت ورقها به ندرت از 1 تا 2/1 اينچ تجاوز ميکند. در اين رنج، پلاسماهاي معمولي سطوح برش را شيبدار و لبه فوقاني را گرد ميکنند.
کيفيت برش
کيفيت لبههاي برش پلاسما، مشابه فرايند برشکاري توسط اکسيژن است. با توجه به اينکه عمليات برشکاري در فرايند پلاسما توسط ذوب صورت ميگيرد، يکي از مشخصههاي ويژه آن، توزيع گرماي غيرمتعادل بر سطوح برش است. لذا مقدار بيشتري از ذوب به سمت فوقاني سطح فلز رفته و باعث ميشود لبههاي بالايي گرد شده و سطوح برش شيب دار شوند. از ديگر خصوصيات اين نوع برش، ايجاد تفاله [16] زيرسطح تحتاني فلز است که دليل آن جارش مذاب ميباشد.